KADİR KIYMET BİLMEK!

KADİR KIYMET BİLMEK!

"Bir padişah acemi bir köle ile gemiye binmişti. Köle hiç deniz görmemiş, geminin mihnetini tatmamıştı...

Ağlamaya, inlemeye başladı. Tir tir titriyordu. Sakinleştirmek için çok uğraştılar, ama bir türlü mümkün olmadı...

Padişahın keyfi kaçtı. Herkes aciz bir vaziyetteyken gemide bulunan yaşlı bir adam padişahın huzuruna çıktı,
'Müsaade buyurursanız ben onu sustururum' dedi. Padişah da 'Lütfetmiş olursunuz' dedi.

Yaşlı adam emretti, köleyi denize attılar. Köle birkaç kere suya battı çıktı. Sonra saçından yakaladılar, gemiden tarafa çektiler.
Köle gemiye yaklaşınca iki eliyle dümene asıldı, oradan gemiye çıktı, bir köşede uslu uslu oturmaya başladı.


Yaşlı adamın yaptığı iş padişahın hoşuna gitti. 'Bu işte hikmet nedir' diye sordu. Yaşlı adam cevap verdi:
'Köle evvelce suya batmayı tatmamıştı. Gemideki selâmetin kıymetini bilmiyordu.
İşte bunun gibi, sıhhatin kıymetini de hastalığa tutulanlar bilir. Bir felakete duçar olmayan kimse de huzurun kıymetini bilemez Ey karnı tok kişi! Arpa ekmeği sana hoş gelmezse de bana nimettir. A’raf cennettekilere cehennem olsa da cehennemdekilere cennettir.

Yarini sinesine saran aşıkla, hasretle gözü yollarda kalan çaresiz kişi bir midir?


Kadir, kıymet bilmek bir şeyi kaybettikten sonra değıl de ona sahip olduğun zaman da onun değerini bilmek, ona önem vermek anlamına gelir...

Bugün uzun zamandır görmediğim bir kuzenimle görüştüm. Amcamla otururken odaya girdi biran unuttum kendisine doğru hamle yaptığımda elini göğsüne koyarak aman amca oğlu boğazım ağrıyor rahatsızım dikkatli ol dedi..

Haklıydı bu yeni korona düzenine belki de alışmak zorundaydık...

Sahi en son ne zaman tokalaştık bir sevdiğimizle veya en son ne zaman sarıldık  özlemle yolunu beklediğimiz birine...

Ne zaman gittik bir taziyeye veya bir avm de ne zaman maskesiz elimizi kolumuzu sallayarak kapısından girdik içeri...

Ne kadar basit görünümlü büyük bir sorun Çocuklarımız 2 yıl okul yüzü görmeden sınıf atladı mesela, lise öğrencisi çoğu çocuk lise okumadan girecek üniversite sınavına...

Üniversiteyi kazanan çoğu genç kardeşim kampüslerden içeri adım atmadan girdi sınavlarına sanal ilişkilerdeki gibi watsapp grubundan tanıştı sınıf arkadaşlarıyla...
 
Yeni dünya düzenine alışmaya çalışıyoruz belki ama sanal ilişkiler gibi sarılmadan, tokalaşmadan, ellini öpmeden sevgiyi ifade etmenin mümkün olmadığının farkındayız umarım...

Geçenlerde iş hayatına yeni adım atmış kendi iş yerini kurmuş bir arkadaşımla sohbet ettim. Ekonomik olarak zor dönemlerden geçtiğini belirtti ve ekledi aslında o işi kurarken çok araştırdım. İşin tüm risklerini göz önünde bulundurarak işe girdim ama bunu hiç hesaplamamıştım dedi...

Aslında hiç kimse hesaplamamıştı bu durumu dünyanın süper güçleri bu riski hesaplamadılar ki sen hesaplayasın diye moral verdim biraz ama nafile laf karın doyurmuyor dedi abi...

Ama her işin bir hayrının olduğuna olan inancımızı kaybetmeyelim...

Mesela formaliteden olsa sarıldığımız dostlarımıza belki daha samimi sarılırız bu sefer veya sadece saygıdan eline eğildiğimiz bir insanın elini öperken daha bir özlemle ve daha samimiyetle öperiz mesela...

Maskesiz bir yere gitmenin ne kadar değerli olduğunu anlar Allah’ın bize bahşettiği  ve varlığıyla yetinmediğimiz çok şeye daha sıkı bağlanırız belkide...

Müslüm GÜRSES’ in yıllar önce kendi yazıp okuduğu dizesinde dediği gibi “Yaşanmadan geçen yıllar utansın.” Aslında ne kadar güzel özetliyor son bir yılımızı..

Zaman yine geçiyor ama yaşayamadığımız şey zaman içinde bize verilen onca özgürlükten ne kadar mahrum kaldığımızı ve bunlara tekrar kavuştuğumuzda o işi yaparken o işten zevk almamıza vesile olur umarım. ve yaşayamadığımız şeyleri düşünüp her yaşadığımızı bize yaşatan Allah’a şükretmenin bilincine varırız belki...

KALIN SAĞLICAKLA....