KENDİN OL KORKMA AMA!

-Cesareti olmayan kaybeder! Demiş şair. 

-Hergün bir şeyi, 
 Birgün her şeyi... 

Hakikaten öyledir. Sustukça, kabullendikçe ve boyun eğdikçe kaybeder insan... 

Ama... 

Ama-sı var işte korkaklığın veya cesaretin. 

Mesela çoğu zaman "aman sevdiğim zarar görmesin..." Diye korkar ve susar insan. Sonra bir de bakmışsın ki önce sevdiğin, sevdiklerin korkak saymıştır seni. Giderek değersizleşir sevdiğin için içinde büyüttüğün sessizlik. 

Sessizliğini, nezaketini, fedakarlığını hatta vefa ve sadakatini korkaklık sayar da şaşa kalırsın. 

Mesela sevdiğini, sevdiklerini korumak için aslan kesilmek ve cesur olmak da bazen döner kör bir bıçak gibi saplanır sırtına. Sen cesaretle düşmanın üstüne üstüne gittikçe sevdiklerin yaralar seni. 

Bir de bakmışsın sevdiklerin için kazandığın tüm zaferler sevdiğin, sevdiklerin karşısında kocaman bir yenilgiyle son bulur. 

Ben 50 yıllık ömrümde şunu gördüm: 

Seni merak edenleri seveceksin. Gerisi ha var ha yok! 

Mesela asla kimseyi kendinden, ideolojinden, duruşundan, davandan, ailenden çok sevmeyeceksin. Çünkü sen kendinden ödün verdikçe azalırsın...

Mesela ille de yanacaksan memleket için yanacaksın... 

Hiç tanımadığın bir mazlumun yaralı parmağı kanasın sende. Kirasını ödeyemediği için dışarı atılan yoksul için titreyerek üşü, utan. 

Sofrasına iki kuru zeytin bir dilim ekmek koyamadığı için ağlayan anne babaların gözyaşları dökülsün yanaklarına. 

Mevsimlik işçilerin gurbet elde bükülen beli, elinde irin tutan nasırı ol. 

İlle de baş kaldıracaksan; hiç tanımadığın mazlum için kaldır da, yaralansın tüm bedenin. Emin ol, uğruna yaralandığın sevdiklerin kadar acıtmaz seni. 

Haksızlığa, hukuksuzluğa direneceksen tek başına diren mesela. "Kabahat benim, eylem benim; bedelini keyifle öderim..." Der geçersin. 

Kimse için kimseyi kırma! 
Kimse için kimse ile düşman da olma zira göreceksin ki uğruna başkası ile düşman olduğun düşmandan ağır vurur seni. Ki annemin taziyesinde bileklerime kelepçe yemek gibi yaşamışlığımın tecrübesi var bende. Sen zarar görürken zarar veriyor yaftası ile yaralarlar seni... 

Sevmekten vazgeçme elbette ama en çok kendini sev. Sonra vefayı bileni, seni düşüneni. 

Memleket için yanacaksan; git de işsize, evine ekmek götiremeyene, düşene yan. 

İlle de dünyayı değiştireceksen önce kendinden başla! 

Bırak, kimse anlamayacak seni ve sakın ha kimse için ne sus ne de cenk'e tutuş. Bilesin ki o cenkte ilk yarayı uğruna dövüştüğün sevdiklerinden alırsın. 

Gecenin bu saati benim gibi balkonda oturup üzülmek istemiyorsan emeklerine ve hiç edilen sevgine;

evet susma evet korkma ama tek tabanca kal bu hayatta...