BU FOTOĞRAF HEPİMİZİN UTANCIDIR!

Neredeyse tüm hayatım boyunca tek bir sorunun cevabını aradım durdum... ''Zengin toprakların yoksul çocukları olacak nasıl bir günah işledik?'' Bu soru hayatımın her deminde hem de en acımasız halleriyle çıktı karşıma. Çocukluğumu çaldı, gençliğimi çaldı, umutlarımı çaldı... Gaddar, kalleş, benamus ve alçak bir hırsız olup en güzel çağlarımı aldı elimden çünkü kahpe bir yoksulluğun, kör bir ötekileştirmenin, sağır bir bencilliğin, karanlık bir asosyal yaşamın, aksak bir eğitimin, özürlü bir sağlık sisteminin; git gide kirlenen değer yargılarının ve Afganı, Suriyelisi; her daim ikinci hatta üçüncü sınıf vatandaş olmanın bedelini ödedim, ödedik ve ödemeye devam ediyorum/ödüyoruz...

DEDAŞ, işsizlik, tefecilik, sağlık, eğitim, liyakat, ihale vurgunluğu, kuraklık, bir milyona yakınlaşan ve misafirliği bitmeyen mültecilerin ortasında kalmış bir çırpıda yüzlerce çözüm bekleyen  sorunu sıralayabileceğim bir şehrin, coğrafyanın evladı olmak kolay değil...

Ölüme doymadı bu topraklar!
Yetmedi, bazen bir köpek, bir tavuk; bazen bir dönüm arazi için vurduk birbirimizi de ölümü sevdi bu coğrafyanın insanları...

Tarih boyunca sağcısı, solcusu, muhafazakarı ve diğer ideolojileri, inançlarından peşlerinden milyonlar koşturmuş nice değerler çıkaran bu şehrin çocukları bu sorunları çözemeyecek kadar çaresiz olamazlardı diye düşündüm. Sorunun gerçek cevabına yaklaştıkça linç edildiğim, ekmeğimle oynandığını gördüm...

Gerçek şuydu ki bu coğrafyanın iki büyük sorunu vardı:

1- Liyakat yoksunu, çıkarcı, cahil siyasetçi çokluğu,
2- sürü psikolojisine girmiş, başını kuma gömen bir toplum.

BU BİZİM FOTOĞRAFIMIZDIR ASLINDA!

Bugün hala ve her engele rağmen nepotist, rantçı, ihale vurguncusu, tefeci bazı siyasiler, bürokratlar ile mücadele ederken şehrimin gerçek fotoğrafı ve en büyük sorunu çıktı ortaya... Şanlıurfaspor yönetimi, yeni sezon öncesinde tıpkı geçen sezon olduğu gibi kulübe en büyük ekonomik katkıyı yapan Şanlıurfa BŞ Belediyesi Başkanı Zeynel Abidin Beyazgül'ün fotoğrafını takım otobüsünün arkasına yerleştirmiş. Vay, sen misin bunu yapan?

Şehir adeta ikiye bölündü ve günlerdir sosyal medyada hakarete varan karşılıklı eleştri yağmuru yağıyor, kuraklıktan can çekişen şehirde. Dersin ki her iki taraftan birisi bu tartışmayı kazansa şehirde tüm sorunlar sona erecek. 

Dikkatle ama utanarak takip ettim tartışmayı. Sanatçısı, yazarı, çizeri, iş adamı, esnafı, STK'lısı, bürokratı ile her kes birer alim, bilim adamı, düşünür olup fotoğrafı olumlu veya olumsuz yorumladı. 

Fotoğrafın oraya konmasının spor etiği açısından doğru veya yanlış olmasını tartışmıyorum. Orası başka bir tartışma konusu. Ben, ekmeği elinden alındığı, sosyal hakları adeta gasp edildiği halde korkudan tek kelime yazamayacak sürüyle insanın çağın devrimci eleştirmeni kesilmesini tartışmaya açmak istiyorum... Ben, şehrin ekonomisini, ticaretini, ahlaki yapısını yerle bir eden Suriyeli mültecileri tartışmaktan korkan bir toplumun bir fotoğraf karesini hayatının merkezine koymasını tartışmak istiyorum. Ben, iki yıldır Şanlıurfa milli eğitimini harabeye çeviren, tek bir derslik dahi kazandıramayan İsmail Yapıcıer için iki twit atamayanların birer profesör edasıyla tartışmaya katılmalarını tartışmak istiyorum. Ben, fakir fukaranın parasıyla kendilerine villa yaptıranları eleştirmekten korkan bir şehir halkının fotoğraf üzerine roman yazmasını tartışmak istiyorum.

Oysaki bu şehrin insanları bu fotoğraf üzerine kafa yorduğumuz kadar yorsak ve yorum yaparken olduğumuz kadar cesur olsaydık bugün çağın ilerisinde, tüm sorunlarından arınmış bir şehir olmamız içten bile değildi.

Bir kez daha kendinden olana ne kadar düşman bir topluluk olduğumuzu da gördüm. Birer Fatma Şahin hayranı olan Şanlıurfalılar Gaziantep sokaklarında Fatma Şahin'in ''Şampiyon kent şampiyon başkan!'' bilbooardlarını görmez de kendi başkanlarının fotoğraf karesi üzerine adeta kavgaya tutuşur.

Siyasilerden, bürokratlardan özür dileyesim geldi bu tartışma sonrası. Neden biliyor musunuz; bu fotoğraf aslında tüm suçlunun biz olduğunun fotoğrafıdır ve bu fotoğraf karesi cehaletimizi, korkaklığımızı resmetti bizlere.

Vay vay vay...

Şanlıurfa halkına birkaç soru sorarak yazıma son vermek istiyorum:

Şanlıurfaspor yönetiminini bu kararından dolayı dar ağaçlarına çekmeye var mısınız?
Yok diyorsanız Z. Abidin Byazgül'ün çeyreği kadar takıma katkı verecek misiniz?
Z.Abidin Beyazgül bu fotoğraftan dolayı şehre ihanet mi etti?
Bu fotoğrafı oradan sildirince kurtulacak mı memleket?

Son soru: Bu fotoğraf liyaktsiz siyasilerden, bürokratlardan, işsizlikten, DEDAŞtan, nepotizmden, ihale vurgunlarından, kuraklıktan daha mı değerli? Bu fotoğrafın çeyreği kadar bu sorunlar ve sorun yaratıcıları ile de ücade edecek kadar yüreğiniz var mı?

Mesele ne Zeynel Abidin Beyazgül, ne takım otobüsü ne fotoğraftır. Mesele bir fotoğraf üzerinden şehri ikiye bölen ama sorunlarının farkında olamayan bizleriz. Velhasıl bu fotoğraf hepimizin utancıdır.

Haydi iyi bayramlar...