BIÇAK KEMİKTE!

Saat sabahın beşi. Tüm Urfa uyuyor belki ama neredeyse her gece olduğu gibi benim geçici olarak kaldığım bina sakinleri uyumuyorlar. Hepsi içimizden insanlar. Hani 2011 yılında Suriye'de DEAŞ vahşeti nedeniyle çıkan savaşın mağdurları deyi ülkemize misafir ettiğimiz, aradan geçen 13 yıl içerisinde artık bizden daha çok haklara sahip, bizden çok daha değerli olan mülteci arkadaşların çoğunlukta olduğu binada uyumaya çalışmak gibi ahmakça bir çaba içerisindeyim.

Gerçi zaman içerisinde Topçu Meydanını savaş alanına çeviren, memleketime fuhuşu, madde bağımlılığını getiren, gençlerimizi nargile belasına müptela eden, hızlıca şehrin ekonomisini ele geçiren bu değerli mülteci misafirlerimize laf söylemek haddime değil ama şöyle pencereden boşluğa söyleniyorum.

-Saatin kaç olduğunu bilen var mı? Bir susun, bir saygı duyun be! 
Tahmin edersiniz ki, umurlarında bile olmadı hatta birkaç dakika sonra pencere camına atılan taşlardan anladım ki kendi memleketimde biraz daha ses çıkarsam fena dayak yiyecek üstelik zaten aramın olmadığı adliyede kodese tıkılacağım...

Uzun yıllardır nepotistlerle, yalancılarla, hırsızlarla, namertlerle, liyakatsiz, sahtekar, iş takipçisi, algı operatisti pisliklerle mücadele etmekten de yorgunum üstelik.

Çoluk çocuğumdan ayrı kalarak döktüğüm alınteri ile kazandığım parayı avukatlara, davalara, hukuksuz cezalara vermek yetmemiş; Nureddin Nebati bakan efendinin talimatları ile sadece 6 ayda 500 bin ceza ödemek zorundayım. 
Hani şairin şu mısralardaki ruh halindeyim yani...

Nasıl bir suskudur bu? diye soruyor Hasan Hüseyin Korkmazgil ve ekliyor:
Eti geçti duydun mu?
Bıçak kemikte.
Duymadıymaysan duy artık
behey Allah'ın kulu,
bıçak kemikte.
Duy ve silkin n'olursun
bu ne biçim uyku bu?
Bıçak kemikte...

Hakikaten eti geçmiş bıçak! Derimi yüze yüze kemğime dayanmış ama ne garip değil mi; bendeki bıçak yaralarının failleri meçhul değil, kabak gibi ortadalar...

Sahi, nerede o sözde büyük edebi eserin sahibi ve Ermeni sorununu çözdüğünü iddia eden büyük milletvekili Sn. Yazar, sanatçı, profesör Özşavlı?

Bu memleket Halil Özşavlı'nın milletvekilliği yaptığını da gördü yahu. Ne eti, ne kemiği; bıçak ruhumuzu parçaladı da uyanmadık iyi mi?

Bu memleket kendisini eleştiren gazeteciye cevap vermek veya yargı yoluyla hakkını aramak yerine makamından güç alıp talimatla hukuksuzca ceza kestirip zulmeden bakan Nebati'yi de gördü ya; bıçak ölümüzü, dirimizi biçti ama uyanamadık.

Hızını alamayan Nebati Efendi benim Urfa'da herhangi bir ilçe belediyesinde kadrolu çalıştığımı sanıp işten çıkarılmam talimatını vermiş. Sen nasıl bir insansın be bakan efendi?
Sanır ki Nebati Efendi, ekmeğime el uzatarak, beni işten attırarak elini öptürecek, diz çöktürecek. Vay vay vay...

Öyle ya, birkaç dostuma; gelsin elimi öpsün bakarız. demiş. Bakan Bey; senin insanların ekmeğini ortadan ikiye bölen kirli ellerini öpeceğime, o bıçağı kendi etime, kemiğime dayar lime lime ederim daha onurlu bir duruş olur.

Evet, bıçak kemikte dostlar; bizler Özşavlılara, Nebatilere bizler rant vurguncularına, hırsızlara, zalimlere, nepotistlere, ihale ve iş takipçilerine karşı sessiz kaldıkça kıtır kıtır doğranmaya devam edeceğiz ama ben susmayacağım...

Nasıl ki Özşavlı ile hukuki mücadelem de geri adım atmadım, bu talimatın verilmesini sağlayanlar ile eski bakan yardımcısı ve Nureddin Nebati hakkında hukuki tüm haklarımı aramaya devam edeceğim.

Makamı üzerinden kendi kini, nefreti, şahsı için bir insanın ekmeğine el uzatmanın adı makamı kötüye kullanmaktır, zulümdür ve suçtur ve hayatım üzerine yemin ediyorum ki bu suçu işleyenler er ya da geç ülkemin onurlu hakim ve savcıları önünde hesap verecekler.
Bugün değilse yarın ama bir gün mutlaka...
Sizi bilmem ama ben de bıçak kemiği keseli çok oldu. Artık yeter!

Ey kurban olduğum Allah; bize Şükür AŞ üzerinden din, iman, ahlak satan bazı kimselerin ahlaksızlığını ve yerin dibine girmesini de gösterdin ya, umut var diyorum, şükürler olsun...

Daha ne ses kayıtları, kasetler çıkacaktır ortaya. Bakalım o zaman birileri nasıl bakacaklar yüzümüze...